Beach Welcome Program en Philip Island

Hoi allemaal,
Aangezien een van caretakers net mijn kamer binnen kwam stormen omdat ze het glas van mijn raam moesten vervangen heb ik nu tijd om een nieuw reisverslag te maken van de afgelopen week.
Inmiddels zit ik alweer anderhalve week in Australië, en ik die tijd hebben we al aardig wat ondernomen. Als eerste was er de Beach Welcom Trip. Dit is een introductie voor alle internationale studenten in Lorne, een plaatsje aan de Great Ocean Road. Overal in Lorne vlogen witte kaketoes met een gele kuif, dus dat was best wel bijzonder om te zien. Bij het Beach Welcom Program waren ongeveer 250 studenten, vandaar dat we in kleinere groepen van 50 ingedeeld werden, dat maakt het ook wat makkelijker om nieuwe mensen te leren kennen. Als gele groep had een deel van ons geluk, de helft van de groep verbleef namelijk in het hotel en de andere helft in een backpackers hostel. Ik sliep in het hotel op de kamer met 2 anderen en had mijn eigen kamer met tweepersoonsbed, niet verkeerd dus! De eerste dag hebben we niet heel erg veel gedaan, alleen wat beachgames. De tweede dag gingen we mountainbiken en leren surfen. Voordat we het water in konden moesten we eerst een wetsuit aantrekken. Deze waren nog lekker nat en zanderig van de vorige groep haha. Maar dat mocht niet baten, want het surfen was echt heel erg gaaf! Het was wel best zwaar, maar uiteindelijk is het toch gelukt om uit het water te komen en op te staan. De volgende dag was het alweer tijd om naar huis te gaan. Maar ik denk dat de meesten daar ook wel aan toe waren na die vermoeiende dagen.
Op woensdag kwamen we thuis van de introductie en op vrijdag stond ons volgende tripje alweer gepland: Philip Island. Een aantal mensen van het International House hadden plannen om hier naartoe te gaan en gelukkig mochten wij ook mee. Een Frans meisjes, Aude, had het allemaal tot in de puntjes uitgezocht dus wij hoefden haar alleen maar te volgen. Een tram, een trein, drie bussen en drie uur later arriveerden we in het hostel, waar we één nacht zouden blijven. Als eerste zijn we naar Cowes gegaan, om te lunchen. Dit plaatsje lag aan het water en vanaf de plek waar we zaten hadden we echt een heel mooi uitzicht. Na de lunch zouden we naar het Koala Conservation Centre gaan. Volgens de man van het hostel was dit maar 20 minuten lopen. Het is me opgevallen dat Australiërs niet heel erg goed zijn in het inschatten van loopafstanden want het duurde langer dan een uur om daar te komen. En dit is zeker niet de eerste keer dat iemand schat hoe lang het lopen is en dat het vervolgens minstens twee keer zo lang duurt haha. Komt vast omdat de Australiërs niet lopen, op de meeste plekken rijden alleen maar auto’s en zie je geen kip op straat die aan het lopen is. Terug naar het Koala Centre. Dit was echt zo gaaf. Er zaten ongeveer 30 koala’s verstopt in de bomen. Een paar zaten heel erg laag, wat natuurlijk heel erg leuk was. Die beestjes zijn zo schattig en zien er zo zacht uit. Helaas mocht je ze niet vasthouden. Ik heb gehoord dat dit daar eerst wel mocht, maar dat dit is veranderd. ’s Avonds zijn we naar een plek geweest waar er bij zonsondergang pinguïns uit het water komen. De dag voordat wij er waren, waren er meer dan 400 uit het water gekomen. Helaas hebben wij er maar een stuk of 20 uit het water zien komen. Ze waren echt veel kleiner dan ik had gedacht haha. Daarna konden we ze nog wel overal bij hun nesten zien zitten. Waarschijnlijk zijn ze op een ander punt uit het water gekomen, waar er geen schijnwerpers stonden. De volgende dag ben ik met drie anderen naar een ‘heritage farm’ geweest. De weg erna toe was eigenlijk veel mooier en spectaculairder dan de ‘heritage farm’ zelf. Toch was het wel leuk om daar eventjes rond te kijken, ze hadden namelijk ook walibi’s (kleine kangoeroes).
Inmiddels zijn we al weer een paar dagen terug en hebben we fietsen. Het fietsen aan de linker kant van de weg is nog wel even wennen, en ook het dragen van een helm. Een helm dragen is hier verplicht, anders krijg je een boete van $200 heb ik gehoord. Het is hier in Melbourne zo heuvelachtig, dat fietsen voor Nederlanders zelfs zwaar is. Een mountainbike is daarom geen overbodige luxe. En natuurlijk zijn er ook bijna nergens fietspaden, de meeste mensen pakken hier de auto. Maar als echte Nederlanders pakken wij natuurlijk gewoon de fiets.
Afgelopen maandag is de O’week begonnen. Dit is de introductieweek voor alle studenten. Gisteren was er een markt waar alle verenigingen en clubs aanwezig waren. Ik heb besloten me in te schrijven voor Netball, een soort korfbal. Ik ben benieuwd of het leuk is en of ik er wat van kan haha. Gisteravond zijn we met een groep naar de ‘Jungle Party’ geweest, wat ook heel erg leuk was. En het volgende tripje staat ook alweer op de agenda: 4 dagen naar Tasmanië! Vanavond vertrekken we met zijn vieren (Meeke, Meghan, Claudia en ik) naar het vliegveld om naar Tasmanië te gaan. Meer daarover in het volgende reisverslag, ik hou jullie op de hoogte!
X Eva